adam gibi adamlar bilir, tarihin dili yalındır
insan: insanlığı sevmeyi öğrendiğince insandır
bütün adam gibi adamlar bilir
insanlık düşünmeyle ve her adımda yeniden keşfedilmeyle var olur
istenir ki upuzun olsun
özgürlük yolunda yol aldıran da budur

binlerce hokkabaz sürüsü geçiyor tozlu bayırlardan
başka dünyalara ait, alçak - kinci - çığırtkan
dur-duraksız
bir zehirli tohum ki, zamanın sarkacından

yıkılan kuleler ne de zevk verir hokkabaza
teknik tarihinin tekniğidir
bilgin bir tavırla göbek dansını, kıvırışını yapan
güzelliği çirkinliğe çeviren simyasında
soytarı
cellatların kralı
toprağı sorguluyor, üstünde tepineceği her değeri
bir uğultu kapıları aralıyor yavaşça
yeni bir kimlik, ihanet kamburlaştırıyor sertliğini

sübyancı pezevenkler gibi
ipini koparan, sağa-sola koşturan ve kan koklayan
taze fidanlar kıran, yuvalar yıkan
köpek, köpek olalı etin izini hiç bu kadar yalın sürmemişti

gün suskun, gün karanlığa bezenmiş
cellatlar can almayı
kurşunlar saplanmayı özlemiş
bu savaş benzersiz, bu savaş insanlığı kemiren savaş
tükettiler yüreğimizi
topraklı ellerimızde kaybolup giden çocukluk bilyelerimız gibi

yaşamla ölüm arasında
bitmek bilmez bu acı, uzayıp giden kanlarla ıslanmış yollarda
kıyımın aslını gördük, çocuklar ölüyordu biz oradaydık
analar, cansız canlar, binlerce kilometre ötede duyulan ağıtlar
şarapnel kokusu, kan-ter kokusu

masum bakışların donduğu, renklerin sustuğu o yerde
hücrelerimizde bıçak yarası, gittikçe büyüyordu
melekler uçuyordu
hıçkırıklar deliyordu gök kubbeyi
ö l ü m - a c ı s ı n a - ç a r e - y o k t u


Müsade Özdemir